التهاب تاندون پرونئال

از عواملی که باعث تاندونیت پرونئال شوند می توان این موارد را نام برد :

سن بالای 40 سال، اگر قوس کف پا زیاد باشد، دارای اضافه وزن یا چاقی باشد، قبل از شروع فعالیت بدنی حرکات کششی و گرم کردن انجام ندهد (در ورزشکاران)، از قبل آسیب دیدگی در مچ پا داشته و یا جلسات درمانی را تکمیل نکرده باشد و یا کفش نامناسب داشته باشد.

التهاب تاندون پرونئال می تواند مزمن باشد و در طول زمان با استفاده مکرر از تاندون ها ایجاد شود و یا ممکن است حاد باشد و به طور ناگهانی به دلیل آسیب مچ پا مثل پیچ ​​خوردگی اتفاق بیفتد. و درد و تورم در پشت مچ پا، درد هنگام چرخاندن پا به داخل یا خارج، قرمزی، گرما و تورم در اطراف تاندون ، دردی که در حین فعالیت بدتر می شود و در هنگام استراحت کاهش می یابد هم ازعلائم بارز تاندینیت پرونئال میباشد.

در صورت عدم درمان، و با گذشت زمان تاندونیت پرونئال می تواند به پارگی تاندون تبدیل شود و به یکی از مشکلات پا با طول درمان طولانی بدل شود.

پزشک با استفاده از تکنیک های مختلفی در معاینه فیزیکی به جست وجوی علائم می پرازد، به طور کلی با حرکت دادن پا و مچ پا در موقعیت های مختلف و اعمال فشار تشخیص نهایی را میدهد. حتی برای تشخیص بهتر و رد هرگونه شکستگی از عکس رادیولوژی یا ام ار ای استفاده میکند و راهکار های درمانی را پیش میگیرند.

از آنجایی که التهاب تاندون پرونئال به دلیل فعالیت شدید میباشد ؛ استراحت یا اتل به مدت 3 تا 4 هفته میتواند به بهبود سریع تر کمک کند.

تجویز دارو های ضدالتهابی به تسکین درد و تورم نیز کمک میکند. فیزیوتراپی و ورزش هایی که به تقویت عضلات کمک کند و تعادل و حرکت را بهبود می بخشد، هم موثر است. گاهی اوقات و در موارد نادر، بسته به شرایط  پزشک از داروی ضدالتهابی قوی تر مثل کورتون استفاده میکند اما احتمال و ریسک پارگی وجود دارد.

در صورتی که روش های درمانی محافظه کارانه پاسخ ندهد ؛ پزشک متخصص مچ پا اصفهان به عنوان آخرین راه حل پیشنهاد می کند.