از سوی دیگر زخم های باز سطح پوست را می شکافد و همچنین ممکن است به بافت های زیرین آسیب برساند.

برخی از انواع زخم های باز:

• ساییدگی
• خراش
• پارگی
• سوراخ شدگی
• گازگرفتگی یا نیش خوردگی
• سوختگی
• زخم جراحی

زخم ها می توانند مزمن یا حاد باشند ؛ با توجه به مدت زمان بهبود زخم، می توان آن را به دو نوع حاد و یا مزمن طبقه بندی کرد.

افرادی که به هر علتی دچار زخم حاد در بدن خود شده اند، در مدت زمان مشخصی بهبود می یابند، و آثار آن از بین می رود و یا ممکن است به صورت اسکاریا جای زخم باقی بماند.

این در حالی است که، افرادی که دارای زخم های مزمن هستند، مدت زمان بیشتری طول می کشد تا زخم آن ها درمان شود و این امکان وجود دارد که درمان با عوارضی همراه باشد. زخم مزمن به زخمی گفته می شود که طی شدن مراحل بهبودی، که روندی کاملا منظم است، در آن اتفاق نمی افتد و در طی 4 هفته درمان یا بیشتر، پیشرفت قابل توجهی در التیام مشاهده نمیشود.

زخم های مزمن :

• زخم های دیابتی
• زخم های عروقی (بیماری برگر Buerger)
• زخم بستر
• سوختگی های درجه 3
• سرطان پوست

زخم های دیابتی:

علت اصلی ایجاد زخم پای دیابتی همانطور که از اسمش پیداست بیماری دیابت و بالا بودن قند خون فرد می باشد. بالا بودن قند خون سبب آسیب به اعصاب حسی و در نتیجه اختلال حس در فرد دیابتی میشود.

زخم در افراد دیابتی به دلایل زیر ایجاد می شود:

• خون رسانی ضعیف
• قند خون بالا
• آسیب عصبی

خون رسانی ضعیف به خاطر مشکلات عروقی در پا ایجاد می شود و این گردش ضعیف خون در پا روند درمان و التیام زخم را مشکل می کند. بالا بودن سطح قند خون باعث کاهش سرعت ترمیم زخم میشود.

بنابراین کنترل میزان قند خون بسیار مهم است. آسیب به اعصاب ، کاهش حس به درد در پا را به دنبال دارد و به همین دلیل زخم ساده در این افراد چون بی درد است باعث ایجاد زخم عمیق میشود و امکان عفونت را در فرد بالا می برد. در نتیجه، زخم های دیابتی اغلب منجر به آبسه، عفونت استخوان، نکروز و عواقب شدید دیگر میشوند.

موضوع زخم پای دیابتی شاید برای خیلی ها چندان مهم یا جذاب نباشد؛ اما برای بیماران دیابتی و اطرافیان آنها، به یک روند تکراری روزانه و مهم تبدیل میشود و راهکار های مراقبتی و پیشگیرانه باید در اولویت باشد.

زخم های دیابتی مثل هر زخم دیگر به طور طبیعی شروع میشود. این زخم میتواند به صورت یک برش، خراش، تاول یا آسیب جزئی دیگر باشد. برخلاف زخم های طبیعی که طی چند روز به طور طبیعی بهبود می یابند، زخم دیابتی خود به خود بهبود نمی یابد.

در کل افرادی که مشکل دیابت دارند در معرض خطر زخم های دیابتی و درد در پا هستند.

زخم های عروقی:

زخم عروقی عموما در اندام های تحتانی مانند پاها به وجود می آیند، که میتواند منشا شریانی داشته باشد یا وریدی.

به دلیل عدم جریان خون در بافت، عروق و شریان ها آسیب می بینند. زخم های وریدی بخاطر آسیب به رگ ها به دلیل برگشت خون ناکافی به قلب ایجاد میشود.

بهبودی این نوع زخم هم میتواند ماه ها طول بکشد و به درمان های مختلف نیاز دارد.

بیماری برگر (Burger deases) یکی از همین زخم هاست که در پا ایجاد میشود.

زخم بستر:

آسیب دیدن بافت های مختلف بدن، در اثر قرار گرفتن طولانی مدت، تحت یک فشار ثابت روی یک یا چند نقطه از اندام ، زخم بستر گفته می شود.

به زبان ساده تر، خوابیدن به مدت طولانی در یک وضعیت ثابت، کشیدگی با ملحفه استفاده نادرست از لگن برای بیمار می تواند به بخشی از پوست و بافت های بدن آسیب برساند. این فشار طولانی مدت باعث کاهش خونرسانی به آن ناحیه میشود که باعث آسیب به بافت پوست و حتی مرگ سلول های آن ناحیه میشود.

سوختگی :

سوختگی بر اساس شدت آن به سه نوع تقسیم بندی میشود:

سوختگی درجه یک، درجه دو و درجه سه.

درجه سوختگی بر اساس میزان آسیب به پوست تعیین می شود.

به این ترتیب سوختگی درجه یک جزئی ترین و درجه سه شدید ترین آنهاست. آسیب شامل این موارد می شود:

• سوختگی های درجه یک: قرمزی، پوست بدون تاول
• سوختگی درجه دو: تاول و مقداری ضخیم شدن پوست
• سوختگی درجه سوم: ضخامت گسترده و پوست با ظاهری سفید و چرمی شکل

البته ناگفته نماند که سوختگی های درجه چهار نیز وجود دارند.

این نوع سوختگی شامل تمام علائم سوختگی درجه سه است. اما به خارج از پوست و به سمت تاندون ها و استخوان ها نیز گسترش مییابد.

سوختگی های درجه سه و چهار می توانند جزء زخم های مزمن محسوب شوند.

درمان زخم های مزن و روش های آن:

زخم ها طی مراحلی منظم ترمیم پیدا می کنند که هر یک از این مراحل تحت تاثیر عوامل و فاکتور هایی است که فاکتور های موثر بر درمان انواع زخم بدین گونه است:

– سن

یکی از مهمترین فاکتور های موثر بر درمان زخم مزمن، سن بیمار است. مطالعات و تجربیات نشان داده که با بالا رفتن سن افراد به دلیل تغییرات جسمانی از جمله کاهش سنتزکلاژن،کاهش عملکرد غدد چربی و به دنبال آن افزایش خشکی در پوست در روند درمان زخم مزمن موثر است و سرعت بهبود زخم را کند میکند.

– نوع زخم :

نوع زخم از نظر شکل و اندازه، در سرعت التیام زخم موثر است در کل هرچقدر اندازه زخم بزرگتر باشد، سرعت بهبود آن کندتر خواهد بود. همین طور زخم هایی که به شکل خطی هستند سریع تر از زخم های چهار گوش ترمیم می شوند و  همچنین در این بین سرعت ترمیم زخم های دایره ای از همه کمتر است. عدم رطوبت در بافت آسیب دیده نیز از دیگر فاکتور های موثر بر درمان زخم مزمن به شمار میرود.

– عفونت :

هنگامی که پوست فردی دچار بریدگی و آسیب می شود، زمان مناسبی برای حجوم عوامل عفونت زا از جمله باکتری، قارچ ها و ویروس هاست. با وجود مقابله سیستم ایمنی بدن با عوامل بیماری زا ممکن است زخم دچار عفونت شود. عفونت ها موجب ایجاد ضایعه و تاخیر در روند بهبودی زخم می شوند که از طریق استریل کردن، مراقبت از محل زخم و تجویز آنتی بیوتیک ها می توان این مشکل را حل کرد.

– عدم آب رسانی:

یکی دیگر از فاکتور های موثر بر درمان زخم مزمن وجود رطوبت در ناحیه آسیب دیده است. برای تامین رطوبت در ناحیه زخم، بیمار باید نسبت به فرد سالم آب بیشتری بنوشد.

– فشار خون ضعیف :

خون مسئول انتقال و حمل مواد لازم برای ترمیم زخم است. به همین دلیل در افرادی که فشار خون پایین یا مشکلات عروقی دارند، مواد معدنی و مغذی کمتری به زخم می رسد و در نهایت ترمیم زخم با مشکل روبرو می شود.

همچنین بیماری هایی چون مشکلات ریوی، کلیوی، قلبی و … روند بهبودی زخم را به تاخیر می اندازند.

– تغذیه نامناسب:

وجود زخم نیاز بدن را به دریافت پروتئین ها و کالری افزایش می دهد؛ این نیاز در افراد مسن و کسانی که دارای بیماری مزمن هستند، بیشتر دیده می شود. از این رو تغذیه ای که نتواند نیاز بدن را در خصوص میزان کالری، پروتئین و مواد لازم برای ترمیم زخم تامین کند، در بهبود زخم تاثیر می گذارد.

 اخیرا شوک ویو تراپی به عنوان یک درمان کمکی در درمان زخم های حاد و مزمن مورد بررسی قرار گرفته است. چندین دستگاه با امواج ضربه ای متمرکز و غیر متمرکز وجود دارد که در گروه های مختلفی از زخم ها امتحان شده. دستگاه فوکوس شاک ویو با امواج الکترومغناطیس کار میکند که امواجی ایمن و کاملا بیخطر میباشد، این امواج غیر تهاجمی است یعنی اینکه بدون تخریب و آسیب فاکتور های رشد و ترمیم را درناحیه ی آسیب دیده افزایش میدهد، باعث افزایش خونرسانی و در نتیجه افزایش اکسیژن رسانی در آن قسمت میشود، بنابراین زخم به خوبی التیام میابد. مطالعات نشان داده که درمان بافوکوس شاک ویو باعث بهبود زخم با عوارض جانبی کم یا بدون عوارض میشود و تحقیقات در مورد مکانیسم اثر و آزمایش های بالینی اضافی درحال انجام است. آزمایش های مختلفی برای استفاده از دستگاه فوکوس شاک ویو در درمان زخم های حاد و مزمن انجام شده وبرای هیچ یک هیچ گونه عوارضی ثبت نشده است.

درمان زخم با دستگاه شاک ویو فوکوس، یکی از خدماتی است که دکتر فرشید مالکی برای بیماران خود در نظر گرفته است تا به بهبود سریع آن ها کمک کند.

دلایل ایجاد زخم

دکتر فرشید مالکی دارای برد تخصصی از کشورهای ایرلند و انگلستان به وسیله ی دستگاه شاک ویو فوکوس اقدام به درمان بیمارانی کرده اند که به زخم های حاد مبتلا هستند. هرگونه آسیبی در اثر خراشیدگی، پاره شدن، بریدن و مشکلات دیگر که در پوست به وجود می آید و آثاری مانند التهاب، قرمزی و یا کبودی ایجاد می کند زخم هایی هستند که باعث ناراحتی، درد و ایجاد جای زخم روی بدن می شوند. جراحت ها بسته به شدت آن ها بسته و یا باز هستند. زخم های باز نیاز به مراقبت بیشتری دارند و اغلب آسیب بیشتری می رسانند. کوفتگی در اثر ضربات محکم به پوست نیز نوعی از زخم به حساب می آید. جراحت و یا زخم درجه های مختلفی دارد. میزان قطر ورودی و خروجی زخم و عمق آن حاد بودن وضعیت بیمار را مشخص می کند.

انواع زخم

در یک دسته بندی کلی زخم ها به دو نوع زخم باز و بسته تقسیم می شوند. باز شدن پوست بر اثر جراحت برای هر شخصی اتفاق می افتد و زخم یک فرایند معمول در همه ی افراد است. برای درمان زخم نیازی به مراجعه به پزشک نیست زیرا در چند دقیقه ی اول یک لایه روی زخم به طور طبیعی تشکیل می شود و خون بند می آید ولی زمانی که بیش از 20 دقیقه از محل زخم خون جاری شود و با روش های معمول بند نیاید مراجعه به پزشک ضرورت پیدا می کند. برخی از زخم هایی که روند بهبود آن ها طولانی شده و برای بیمار مشکلاتی به همراه دارد نیز نیاز به درمان های تخصصی تری دارند. نوعی از زخم ها به زخم باز معروفند که در درون و بیرون پوست اتفاق می افتند. زخم های باز خطرناک تر از زخم های بسته هستند زیرا احتمال نفوذ میکروب به آن ها بیشتر است و در معرض جریان هوا هستند. زخم های باز انواع مختلفی دارند از جمله، خراش پوست، پارگی پوست، سوراخ شدن پوست و جدا شدن بافت پوست که هر کدام مشکلاتی برای بیمار ایجاد می کنند. زخم های بسته مشکلات کمتری به همراه دارند زیرا در معرض آلودگی قرار نمی گیرند. بهبود این زخم ها بستگی به عمق آن در درون پوست دارد. این زخم ها با فشرده کردن، عدم تحرک و بالا کشیدن پوست درمان می شوند. زخم هایی که به دلیل عمق زیاد به نزدیک استخوان می رسند مشکلات بیشتری به همراه دارند. زخم های بسته شامل، له شدگی، هماتوم و کوفتگی است که به دلایلی مانند، شکستن استخوان، آسیب های عصبی، کبودی، خونریزی و ضربه به اندام های درونی ایجاد می شود. طول مدت درمان باعث می شود زخم ها به حاد و مزمن طبقه بندی شوند و برای هر یک از آن ها درمانی خاص در نظر گرفته شود. زخم های حاد در اثر سوختگی، بریدگی و عمل های جراحی به وجود می آید و طول درمان آن ها ممکن است از 2 الی 3 هفته به طول بیانجامد. برای زخم هایی که فرایند درمان آن ها طولانی تر شود درمان های تخصصی تری در نظر گرفته می شود و به آن ها زخم مزمن می گویند. زخم هایی مانند، زخم بستر، دیابت و زخم های عروقی از جمله زخم های مزمن هستند. زخم های خارجی بر اثر برخورد شیء و خراشیدگی به وجود می آیند و زخم های داخلی بر اثر عوامل مختلفی چون، کاهش خون، اکسیژن و مواد مغذی و بیماری های مزمنی چون، دیابت، آترواسکلروز، ترومبوز ورید عمقی به وجود می آیند. زخم های تمیز در دورن خود هیچ مواد اضافی ندارند. نفوذ آلودگی هایی مانند خاک یا مواد زائد باعث نفوذ آلودگی و باکتری ها درون زخم می شود. کودکان، سالمندان و افرادی که دارای مشاغل پر خطر هستند بیشتر از دیگران در معرض ضربه و زخم شدن پوست و سطح بدن قرار می گیرند. زخم های نفوذ ناپذیر زخم هایی هستند که در اثر آن ها پوست باز نمی شود. ضربه مغزی، ساییدگی، کوفتگی و زخم های سطحی از جمله ی آن ها هستند. زخم های باز نفوذ پذیر هستند و بر اثر ضربات چاقو، گلوله و جراحی به وجود می آیند. عفونت در زخم باعث دردناک شدن آن می شود. این عفونت با ترشحات عفونی، قرمزی و تورم همراه است. عفونت در زخم برای زمانی که درمان به موقع انجام نشود بسیار خطرناک است و ممکن است به بافت های داخلی آسیب برساند. وجود عفونت اغلب با بوی بدی همراه است و در صورتی که بعد از شستشو این بوی بد ساطع شود نشانه ی این است که زخم عفونی شده است. روند بهبود زخم در افراد مختلف متفاوت است. با توجه به تامین ویتامین های و مواد مغذی لازم در بدن این زخم ها در مدت زمان کمتری درمان می شوند.

تاثیر دستگاه شاک ویو فوکوس در درمان زخم

برای درمان کمکی زخم های حاد و مزمن، روش های مدرن مانند استفاده از دستگاه شاک ویو فوکوس توصیه می شود. این دستگاه با وارد کردن امواج متمرکز و غیر متمرکز در درمان زخم های مختلف امتحان می شود. این دستگاه با امواج بی خطر الکترومغناطیس کار می کند. این امواج غیر تهاجمی هستند و بدون آسیب رساندن به بافت های بدن به روند درمان کمک می کنند. افزایش خون رسانی و اکسیژن به ترمیم زخم ها کمک می کند. درمان زخم ها با دستگاه شاک ویو فوکوس با کمترین عوارض همراه است و در برخی افراد عوارض خاصی بروز نمی کند. این درمان به بهبود سریع زخم کمک می کند و تحقیقات برای پیشرفته تر شدن این روش درمانی همچنان ادامه دارد زیرا برای کمک به درمان زخم های حاد تاثیر زیادی داشته است. انواع زخم ها مانند زخم های عروقی، دیابت، زخم بستر، سوختگی و دیگر انواع زخم ها با این روش قابل درمان است. با تشخیص پزشک معالج و مشخص شدن نوع زخم بهتر است برای درمان هر چه سریع تر آن اقدام کنید زیرا زخم های هر چند کوچک با عدم رسیدگی ممکن است بیمار را دچار مشکلات حادتری کند. در افراد دیابتی که شرایط به خصوصی دارند این درمان باید با حساسیت بیشتری انجام شود زیرا بهبود زخم در آن ها به طور طبیعی کندتر از بیماران دیگر است.