درمان پارگی تاندون پرونئال

توضیح

برای بیماری که با درد جانبی مچ پا به متخصص جراحی پا و مچ پا مراجعه می‌کند، تشخیص افتراقی شامل پیچ‌خوردگی مچ پا، بی‌ثباتی رباط جانبی، گیرافتادگی زیر فیبولار، شکستگی مخفی فرآیند جانبی تالوس یا قدامی استخوان پاشنه، ضایعات استئوکندرال گنبد تالار جانبی، تاندونیت پرونئال یا سابلوکساسیون یا پارگی تاندون پرونئال است. این آسیب‌شناسی‌ها ممکن است همزمان وجود داشته باشند زیرا اغلب با آسیب در وارونگی مرتبط هستند. شروع موذیانه علائم ممکن است تظاهرات را به تعویق بیندازد و طیف وسیعی از علل احتمالی ممکن است تشخیص را به تاخیر بیندازد.

43 درصد پارگی‌های تاندون پرونئال شایع هستند، اما این پارگی‌ها عاملی ناشناخته در ایجاد درد و اختلال در عملکرد مچ پا هستند. یک نظرسنجی از 40 بیمار مبتلا به اختلالات تاندون پرونئال نشان داد که تنها 60٪ از آنها در زمان مراجعه تشخیص داده شدند و درمان تاندون پرونئال رانجام داده شده است.

پس از تشخیص، متخصص یا فوق متخصص جراحی پا و مچ پا باید گزینه‌های درمانی را ارزیابی کند. بسته به شدت، مزمن بودن و سطح فعالیت بیمار، مدیریت محافظه‌کار ممکن است موفقیت‌آمیز باشد. بااین‌حال، برای بیمارانی که علائم آنها به طور قابل‌قبولی با یک رژیم استراحت، داروهای ضد التهابی، فیزیوتراپی و بریس تسکین نمی‌یابد، درمان جراحی اغلب ضروری است.

پاتوفیزیولوژی و علت شناسی

مطالعات مشاهده‌ای نشان داده‌اند که پارگی‌های تاندون در نوک نازک نی یا در برجستگی‌های استخوانی که روی آن‌ها فشار وجود دارد رخ می‌دهد، که نشان می‌دهد پارگی‌ها منشأ مکانیکی دارند. تضعیف جریان خون نیز ممکن است به پارگی تاندون پرونئال کمک کند. همین مناطق استرس مکانیکی، مناطق کم عروقی هستند.

علائم پارگی تاندون پرونئال

علائم پارگی تاندون پرونئال عبارتند از:

• درد در امتداد قسمت خارجی مچ پا با پارگی مزمن، درد ممکن است بیاید و برود.
• بی‌ثباتی یا ضعف در مچ پا. احساس می‌کنید که مچ پای شما می‌تواند در حین راه رفتن، به خصوص روی سطوح ناهموار، از بین برود.
• تورم هم از علائم دیگر پارگی تاندون پرونئال است‌.

علت پارگی تاندون پرونئال چیست؟

علل پارگی تاندون پرونئال عبارتند از:

• ضربه ناگهانی به مچ پا، مانند پیچ خوردگی، مچ پا معکوس (غلتاندن مچ پا به داخل).
• استرس و فشار مزمن به تاندون شما در اثر استفاده بیش از حد از آن.

عوامل خطر چیست؟

عواملی که می‌توانند خطر پارگی تاندون پرونئال را افزایش دهند عبارتند از:

• انجام ورزش‌هایی که شامل حرکات مچ پا مکرر و پهلو به پهلو هستند (مانند بسکتبال).
• داشتن قوس پاهای بلند.
• داشتن ماهیچه‌های سفت در ساق پا.
• کفش نامناسب.
• فرم تمرینی ضعیف.

پارگی تاندون پرونئال چه عوارضی دارد؟

بدون درمان، این آسیب می‌تواند منجر به موارد زیر شود:

• رگ به رگ شدن پی‌درپی مچ پا.
• ادامه درد مچ پا یا پا.
• بی‌ثباتی مداوم مچ پا.
• پارگی تاندون یا سابلوکساسیون روی استخوان خارجی مچ پا.

تشخیص و آزمایشات

پارگی تاندون پرونئال چگونه تشخیص داده می‌شود؟

تشخیص با معاینه فیزیکی شروع می شود. در مورد علائم بپرسید، از جمله زمانی که شروع شده‌اند. پا و مچ پا را به دقت بررسی کنید تا علائم آسیب دیدگی بفهمید. در صورت نیاز، آزمایش‌های تصویربرداری را انجام دهید.

می‌توانید از متخصص جراحی پا و مچ پا انتظار داشته باشید که به صورت دستی (با دستان خود) آزمایش کند که چه چیزی باعث ناراحتی در پا یا مچ پا می‌شود. آن‌ها به شما می‌گویند پا و مچ پا را در موقعیت‌های مختلف حرکت دهید. بعد فشار ملایمی روی پایتان وارد می‌کنند تا مقاومت ایجاد کنند. با دقت روی نواحی مختلف اطراف مچ پا فشار ایجاد می‌کنند.

این روش‌ها می‌توانند به پزشک متخصص یا فوق متخصص جراحی پا و مچ پا شما کمک کنند تا علت علائم شما را پیدا کند. با این حال، ممکن است برای تایید تشخیص و رد سایر مشکلات به آزمایش‌های تصویربرداری نیاز داشته باشید.

مدیریت و درمان

درمان پارگی تاندون پرونئال چگونه است؟

ارائه دهندگان مراقبت‌های بهداشتی پارگی تاندون پرونئال را با اقدامات محافظه کارانه (غیر جراحی)، جراحی یا هر دو درمان می‌کنند. اگر پارگی شما خفیف است، پزشک ممکن است اقدامات محافظه‌کارانه را برای چند ماه پیشنهاد دهد تا ببیند آیا کمک می‌کند یا خیر. اگر پارگی شما شدید باشد، پزشک شما احتمالاً جراحی را به عنوان اولین درمان پیشنهاد دهد.

اقدامات محافظه‌کارانه عبارتند از:

• مصرف داروهای ضدالتهاب تاندون پرونئال.
• استراحت دادن به پا و کاهش سطح فعالیت بدنی.
• بی‌حرکت کردن پا (بی‌حرکت نگه داشتن آن) در بریس یا چکمه.
• کار با فیزیوتراپیست.
• درمان‌های ترمیمی مانند پرولوتراپی، تزریق PRP، سوزن خشک و ماساژ عمیق.

اگر این روش‌ها کمکی نکرد، یا اگر پارگی شما شدید است، احتمالاً به جراحی نیاز دارید. جراحان از تکنیک‌های مختلفی برای بازگرداندن عملکرد تاندون پرونئال شما استفاده می‌کنند. جراح شما بر اساس شدت پارگی (جزئی یا کامل) بهترین تکنیک را برای شما انتخاب خواهد کرد.

تکنیک‌های احتمالی جراحی عبارتند از:

• برداشتن قسمت آسیب‌دیده تاندون و ترمیم آنچه باقی مانده است.
• برداشتن قسمت آسیب دیده یک تاندون پرونئال و دوختن قسمت باقی مانده به تاندون پرونئال دیگر (ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی این روش را تانودیس پهلو به پهلو می‌نامند).
• انتقال تاندون به جای دیگر
• استفاده از بافت اهداکننده (آلوگرافت) برای بازسازی تاندون پرونئال شما.

عوارض درمان

عوارض احتمالی بعد از جراحی عبارتند از:

• درد مچ پا (شایع‌ترین).
• تورم مداوم.
• بی حسی پوست در نزدیکی محل برش به‌دلیل آسیب عصبی.
• عفونت برش.
• ترومبوز ورید عمقی (نادر).

آیا پارگی تاندون پرونئال بدون جراحی بهبود می یابد؟

بستگی به شدت پارگی دارد. پارگی خفیف ممکن است با درمان محافظه کارانه بهبود یابد. با این حال، پارگی شدید (پارگی) نیاز به جراحی دارد.

جلوگیری

آیا می‌توان از پارگی تاندون پرونئال جلوگیری کرد؟ همیشه نمی‌توانید از پارگی تاندون پرونئال جلوگیری کنید. اما می‌توانید برای کاهش خطر پارگی و سایر آسیب‌های بافت نرم در پاها و کل بدن اقداماتی انجام دهید:

• کفش مناسب بپوشید:

اطمینان حاصل کنید که کفش‌های شما برای آناتومی پای شما راحت هستند. زمانی که کفش‌هایتان کوچک هستند یا آج‌های محکمی دارند، آن‌ها را تعویض کنید. همچنین مطمئن شوید که کفش‌ها با فعالیت مطابقت دارند. به عنوان مثال، کفش‌های کتانی که برای پیاده‌روی در نظر گرفته شده‌اند، ممکن است بهترین گزینه برای ورزش‌هایی با حرکات پهلو به پهلو زیاد، مانند تنیس نباشند.

• یک برنامه تناسب اندام متعادل داشته باشید:

همیشه به ما یاد داده‌اند که یک رژیم غذایی متعادل داشته باشیم. اما به راحتی می‌توان فراموش کرد که یک برنامه ورزشی متعادل نیز مهم است. می‌تواند به شما در جلوگیری از آسیب پارگی تاندون پرونئال کمک کند. با ترکیبی از ایروبیک (مانند پیاده‌روی)، انعطاف‌پذیری (مانند یوگا) و تمرینات قدرتی (مانند استفاده از باندهای مقاومتی) برنامه‌ای بسازید. حتما قبل از شروع یک روال جدید با یک ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی صحبت کنید تا مطمئن شوید که برای شما ایمن است.

• قبل از تمرین بدن خود را گرم کنید:

مستقیماً وارد دویدن یا حتی یک جلسه یوگا نشوید. چند دقیقه را به آرامی در محل دویدن یا قدم‌زدن صرف کنید. گرم‌کردن به بسیاری از قسمت‌های متحرک پاهای شما (و جاهای دیگر) کمک می‌کند تا برای فعالیت شدید آینده آماده شوید.

• بعد از تمرین خنک شوید:

از توقف ناگهانی بعد از تمرین خودداری کنید. اگر می‌دوید، به آهسته دویدن و سپس پیاده‌روی بروید. حداقل 10 دقیقه را در مرحله خنک‌شدن با حرکات کمتر و آهسته‌تر بگذرانید.

• انعطاف پذیر بمانید:

کشش یکی از مهمترین کارهایی است که می‌توانید برای جلوگیری از آسیب انجام دهید. تکنیک‌های مناسب برای کشش را بیاموزید و آن را به بخشی از برنامه روزانه خود تبدیل کنید.

سخن پایانی

در صورت بروز پارگی تاندون پرونئال اگر درد شما بیش از یک هفته طول کشید، شدید بود یا به تدریج بدتر شد، با پزشک متخصص جراحی پا و مچ پای خود تماس بگیرید تا یک قرار ملاقات تعیین کند.در صورت شنیدن صدای کوبیدن یا ترکیدن به اورژانس مراجعه کنید زیرا می‌تواند نشان‌دهنده پارگی یا سابلوکساسیون باشد.

پزشک شما یک برنامه درمانی متناسب با مورد شما ایجاد خواهد کرد. دستورالعمل‌های درمانی پزشک خود را به دقت دنبال کنید. اگر درد شما تشدید شد، فوراً با پزشک متخصص یا فوق متخصص جراحی پا و مچ پا خود تماس بگیرید تا در مورد مراحل بعدی صحبت کنید. اگر درمان محافظه‌کارانه خط اول مؤثر نباشد، ممکن است به گزینه درمانی پیشرفته‌تری نیاز داشته باشید.